Cees 50

En ineens ben je vijftig jaar. Zomaar. En als je terugblikt, dan lijkt het nog maar zo kort geleden dat je onbezorgd als kind door het leven ging. Mijn vroegste herinnering dateert van de kleuterschool. Ik herinner me nog veel hoe het er toen toeging, eind jaren vijftig. M'n vader had zo'n grote Chevrolet, m'n broer een beginnende vetkuif. Alles was nieuw, in mijn ogen althans. De huizen, de straat, de school, m'n eerste step. Alles zag er netjes uit. En het was ook altijd mooi weer. De vuilnisbakken waren nog klein, van die zinken emmers met een nummer erin gestanst; de consumptiemaatschappij was nog niet begonnen. M'n grootvader hield van voetbal, en sigaren. Hij was een driftige Amsterdammer, met een klein hart. In z'n vrije tijd suppoost bij DWS. Door Wilskracht Sterk. Op zondagmiddag moesten we allemaal even stil zijn, dan luisterde we met ingehouden adem naar de voetbaluitslagen. De Volewijckers, Holland Victoria Combinatie, Sittardia, GVAV, Emma, ADO, Blauw-Wit, Fortuna '54 (jaar ouder dan ik..). Allemaal namen die mij erg bekend in de oren klinken. Thuis bewaarde m'n vader kranten met berichten over belangrijk gebeurtenissen : de watersnoodramp, Hongarije, atoomproeven. Toen ik een jaar of 7 was wist ik er alles van. We zaten midden in de Koude Oorlog. Spannend. Geluidsbarrièreknallen, tanks op de openbare weg. De Russen! Ik dacht echt dat het ieder moment oorlog zou worden. Er werd ook nog zoveel over 'de oorlog ' gesproken. Kan ook niet anders want het was nog maar zo kort geleden. De Moffen die deugden niet. Dat wist ik al vroeg. Ze hadden fietsen gestolen en joden vermoord. En er werd honger geleden. M'n vader moest aardappelen halen, helemaal voorbij Deventer. Lopend. Hij was door Mustangs beschoten en ze hadden geprobeerd z'n aardappels te pikken. Hij was toen een jaar of 23. Op verjaardagen kwamen ooms vertellen wat ze in de oorlog allemaal hadden gedaan. Het was altijd spannend. Een oom had nog steeds een enorme voorraad conservenblikken in de kelder, voor als de oorlog komt. We hadden de NAVO en straaljagers. Er gingen raketten naar de ruimte en er was een Muur. 'Het IJzeren Gordijn' hield alles tegen. Bovendien sprak iedereen altijd over 'achter' het IJzeren Gordijn. Dat was een geruststellende gedachte. In m'n achterhoofd klinkt 'Ramona' van de Bleu Diamonds en - heel gek - Catharina Valente ('Itsy bitsy teenie weenie Honolulu strand Bikini'). Televisie: we hadden thuis een vroeg exemplaar, van Philips. Zolang ik mij kan heugen hebben we TV gehad. Dappere Dodo (Hai Dodo, hai Kees!) en Okki Trooi. En natuurlijk Pipo de Clown. Ik mocht op zaterdag altijd naar de Flinstones kijken en daarna naar bed. Een enkele keer keek ik stiekem naar een -avondlange?- uitzending van het Vara's Dansorkest... De REM kwam. Er kwam een antenne bij en wij keken dag-in-dag-uit naar Rintintin, Ed het Sprekende Paard en George Formby in It's in the air. Elvis Presley werd grijs gedraaid. Maar al gauw kwamen er de Beatles en de Rolling Stones en een hele batterij groepen en groepjes die een onuitwisbaar musicale herinnering in mijn geheugen hebben gegrift. Radio bestond uit Veronica 192. Ik has zo'n grote transistorradio met een enorme afstemschijf. Daar stond Rias Berlin op, de Amerikaanse propaganda zender die in het Duits uitzond, en ook Sender Freies Berlin, Radio Free Europe, AFN (American Forces Network - hier hoorde ik voor het eerst Wolfman Jack!). En ik had er de kortegolf op: radio Luxembourg. Dat was het 's avonds helemaal, samen met Radio Caroline. Diepe indruk maakte de LP Revolver van de Beatles en natuurlijk het hele spul van Woodstock. De film Woodstock heb ik nog in het Amersfoortse Grand Theater gezien. Moet 1973 zijn geweest, toe we in het zelfde theater de Golden Earring (toen al zonder s) hebben gezien. Another 45 miles en natuurlijk Radar Love. We hadden toen natuurlijk ook Marc Boland en T-Rex; ook mijn haar groeide lang. Uiteraard een legerjas en een pukkel. En een Tomos 4L. Opgevoerd. Vanzelfsprekend. Ik was een jaar zeventien en er was nog steeds geen oorlog. Vrijheid blijheid. Zuipen in de Petomaan in Amersfoort. Heel even leek het fout te gaan: oliecrisis. Ik zie een bewogen Joop den Uyl tijdens zijn finest hour. Het zal nooit meer zo worden als het was, zei hij. PvdA- flauwekultaal. Brommer weg: auto. Een nogal gezapige VW 1600 uit 1970. Gekocht voor 2400 gulden bij Pon's Automobielhandel in Amersfoort. Inmiddels bij Phonogram aan de slag. Dan gaat het ineens heel snel. Het tempo komt erin. Er moet worden gestudeerd, management, communicatie, journalistiek en nog meer communicatie. Er wordt carrière gemaakt: eerst verslaggever bij de Philips Koerier (dank je wel Eef Brouwers dat je mij de kans bood), het vak van pr-journalistiek geleerd van -later- radioman Joop de Wilde, later de corporate communicatie in. Via Philips bij het Amerikaanse AT&T terechtgekomen. Daarna bij Unisource, en joint venture van KPN. De halve wereld gezien. Voor het eerst 'achter' het IJzeren Gordijn gekomen: Warschau, Moskou, Kiev, Praag, Chernikow (vlakbij Chernobil...), Lvov/Lviv/Lemberg. De VS, Canada, Het Midden-Oosten, you name it. En onderwijl Kitty tegengekomen, in 1985 getrouwd, drie kinderen gekregen en inmiddels diep geworteld in Zeewolde. Midden in de Internet-boom een eigen bedrijf opgericht: Steijger.comm. We gaan naar ons zevende jaar. We zijn onderdeel van twee internationale netwerken. Onze grootste klanten komen uit China... En dan ineens ben je vijftig. Jemig wat gaat het snel.

License to tell

Het is gelukt! BondPR is van de grond. Een nieuw Europees PR-netwerk dat de belangrijkste landen 'dekt'. De nieuwe Europese media relations onderneming heeft locale kantoren in acht landen. Steijger.comm is mede-oprichter en zal de organisatie in de Benelux voor z'n rekening nemen. Achter BondPR staat Chris Kaday voormalige directeur van Commodore Computers. Hij zat in de directie van Burson-Marsteller, een van de grootste PR-bureaus ter wereld. Hij is nu een veelgevraagd spreker over high-tech marketingvraagstukken. Managing Director is oud-journalist Tom Burgess en de financiele man is Stephen Clarke , die z'n sporen bij het grootste onafhankelijke Engelse PR-bureau Chime Communications heeft verdiend. BondPR levert kosteneffectieve media relations voor technologiebedrijven, biedt schaalbare en meetbare campagnes in Europa en het Midden-Oosten met één accountcontact, rapportage en facturering. Inmiddels is het pitchen voor nieuwe Europese accounts begonnen. Er liggen nu enkele interessante ijzers in het vuur. Bedrijven en instellingen kunnen BondPR inschakelen voor hun Europese PR-campagnes. Wat het bijzonder maakt is dat er wordt gewerkt met slechts een klantcontact om locale pr te bedrijven in de belangrijkste Europese markten. Zo'n korte lijn betekent tijdwinst en levert een niet onaanzienlijke kostenbesparing op. De methode lead-PR past Steijger.comm ook toe bij GlobalFluency, het netwerk voor wereldwijde campagnes. Stel je voor: s'ochtends heb je een afstemming over een productlancering met mij in Zeewolde, 's middags worden gelijktijdig in acht landen de belangrijkste journalisten geinformeerd. BondPR, het Europese bureau met een License to Tell!

Wolderwijd

Deze foto is genomen op het Wolderwijd tijdens een van de woensdagavondwedstrijden van de Watersportvereniging Zeewolde. Het Wolderwijd is een stukje voormalig Ijsselmeer en behoort tot de grootste binnenwateren van Nederland. Een geweldig vaartgebied. Waar ik natuurlijk als zeiler veel gebruik van maak. Het Wolderwijd (naam bedacht door Godfried Bomans, net als Nuldernauw) is sinds de aanleg van het aquaduct bij Harderwijk, veel beter bereikbaar. Mijn zeilboot Doene Doene (een Beneteau Oceanis van 9 meter) ligt in de jachthaven Wolderwijd, op ca 2 minuten van ons huis. Dit jaar is er van zeilen echter niet veel gekomen: Steijger.comm heeft het gewoonweg te druk. In 2006 gaat dat veranderen. Mijn plan is om de woensdagavond competitie ook daadwerkelijk in z'n geheel te zeilen. Heerlijk om de week te breken met een potje zeilen in de avondzon. > Aanvulling Juni 2008: DoeneDoene is inmiddels verkocht, de zaken namen te veel tijd. Bovendien in 2007 een nieuw bedrijf gestart: EZPress www.ezpress.eu en ook als raadslid aan de gang gegaan. We gaan nog wel een keer een bootje kopen...als het wat rustiger wordt.

Kicken

Mijn zoon Vincent in de Corvette van Astrid: kicken! Mijn vrouw's vriendin Astrid had het racemonster (8 cyl, 400pk) een weekeinde op zicht. In het dagelijks leven rijdt autogek Astrid overigens in een Rover Discovery 2.7TDV6 met slechts 190pk. Behelpen dus. Zo'n Corvette is heel wat beter. Je trekt er ook heel wat bekijks mee. In Zeewolde valt dat nog wel mee (we zijn hier gewend aan nog snellere Spykers). Bovendien ben je in een Corvette in 0,3 seconde door het dorpcentrum heen. Maar als je dat vaak genoeg doet, kijkt men toch op.

Aan het werk!

Tijdens mijn vakantie in Frankrijk las ik een paar oude columns van Youp van 't Hek. Hij wond zich op over het toezicht op NS stations. Dat is er niet. Vroeger wel. Toen er nog loketten waren en kaartjes werden verkocht. Er was sprake van sociale controle. Men hield een oogje in het zeil. Maar de kaartjesverkopers zijn wegbezuinigd en de loketten zijn dicht. De kaartjesverkopers verdwenen voor een groot deel naar de WW. Youp wond zich terecht daarover op. Tegenwoordig zijn NS stations enge plekken met kaartjesautomaten. Geen sociale controle. Er moeten nu meer dure (spoorweg)agenten worden ingezet, om de boel in het gareel te krijgen. Kost bakken met geld. Zou het niet veel goedkoper zijn geweest om de kaartjesverkoper te laten zitten? Frankrijk. Prachtig land. Veel is er heel goed geregeld. Het kleinste dorp heeft een bieb, een museum, prachtige rotondes, groenbeheer, etc. Voorzieningen. We kwamen in een dorpsmuseumpje, waar we allervriendelijks werden geholpen door een jonge dame met veel kennis van zaken. Een paar dagen later kwamen we er weer. Toen was er iemand anders die ons enthousiast hielp. Ze waren beiden werkloos en hadden een bijstandsuitkering. Dat zou in ons land ook geen gekke oplossing zijn. Als de (lokale)overheid nou toch de ww- of bijstandsuitkering moet ophoesten, laat ze dan de steunontvangers inzetten op plaatsen waar het nuttig is: toezichthouder op het dorpsplein, in het zwembad, op het strand of als parkeerwachter, of in het groenonderhoud. Geef hen een fatsoenlijk uniform en maak het officieel. Beetje ouderwets misschien, maar volgens mij wel erg nuttig.

To blog or not to blog

Welk bedrijf is tegenwoordig niet aanwezig op het internet? On line marketing is koud ingeburgerd of er dient zich een nieuwe mogelijkheid aan. Via het eigen personeel. Microsoft zag het belang van de persoonlijke aanpak. Het gehele bedrijf heeft een leger van meer dan 1000 personeelsleden die bloggen (blogs.microsoft.nl). Het is het voorbeeld bij uitstek hoe je als groot bedrijf jezelf een persoonlijk imago kan geven. Ze bieden informatie, één op één, voor iedereen die dat wil en over het onderwerp dat jouw interesseert. Wat deze werknemers doen voor hun bedrijf, kan je met geen enkele marketing campagne of PR stunt realiseren. Maar er zijn ook nadelen als je de communicatie gaat verspreiden onder zoveel mensen. Dat ondervond een bloggende werknemer van Google. Zijn activitetien werden niet op prijs gesteld. lees: Google blogger has left the building. Hij werd ontslagen omdat hij zich kritsisch had geuit over de socale gang van zaken bij Google. Dat mag niet, vond Google. Lees: Mark Jen Fired? Dit was een belangrijke les voor veel bedrijven. Over bloggen moet gepraat worden voor de communicatie gebeurt, in de company policy of zelfs in het werknemers contract. Hoe zit het in Nederland met bloggende personeelsleden? Buiten het bloggende team van Microsoft in Nederland is er een groeiend leger aan individuele bloggers. Maar het is nog geen onderdeel van de functie-inhoud. Bloggen is nog geen vereiste voor professionals. Gek eigenlijk want communicatieve-eigenschappen zijn dat vaak wel.