Het regent. En het is koud. Het is maandag 21 februari 1944. We zitten aan boord van een Boeing B-17 Flying Fortress. Samen met nog 780 andere bommenwerpers van de Amerikaanse 8e Luchtmacht in Engeland zijn we onderweg naar Duitsland. Er staat een flinke noord-oostenwind die het schijnbaar nog kouder maakt. De grijze wolken hangen laag over Harderwijk, wij zitten hierboven in de ijzige vrieskou van -50ºC. Het gaat gestaag richting ons doel, de Luftwaffe vliegbasis bij Diepholz. Nog maar anderhalf uur vliegen. Gisteren is Big Week' begonnen, we gaan de komende dagen de Duitse vliegtuigindustrie lamleggen. Iedereen is opgewonden.
Gisteren zijn we begonnen. Met onze 385e Bombardment Group vielen we de Focke Wulf Fw190 fabriek in Tutow aan, zo’n 160 kilometer ten noordoosten van Berlijn. Het was zwaar. We zijn meer dan tien uur onderweg geweest; de laatsten van ons keerden pas laat in de middag op Great Ashfield terug. De stemming in de Mess Hall zat er goed in. We hebben de de Krauts gisteren flink te grazen genomen!
Vandaag zouden we eigenlijk vrij zijn. Maar toen ik vannacht naar bed ging, vertelde Gerald Binks mij dat we misschien toch zouden gaan. Om 0400 uur vanmorgen maakte Binks mij wakker. Ik moest verdorie nog opschieten ook! We waren als navigator en vlieger toegevoegd aan de crew van de Pathfinder die een aanval op Diepholz zou gaan leiden. Binks zelf is vandaag de command pilot. Ik moet navigeren. Tot zojuist wist ik niet waar we heen zouden gaan! Toen we vanmorgen op de hardstand zag ik pas dat we vandaag een bijzonder vliegtuig meekregen; ook dat nog! We zitten nu in een tot vliegende radarpost omgebouwde B-17, hypermodern en supergeheim. De kist komt van Alconbury en is van de 482e Bombardment Group. Ik zag de nickname in de gauwigheid: Chief Crazy Horse of zoiets . We zitten in een Sioux B-17! Wij zijn vandaag de padvinder, vooraan de pack, nou ja lead 2 positie bijna vooraan dus, maar niettemin; volg ons! Beneden zag ik de Zuiderzee voorbij trekken, we zitten weer boven land in de verte is niets zien, bewolking. Mooi. Geen Flak. Dat scheelt. En we hoeven vandaag niet zover, dus het wemelt van de Mustangs. Laat de Luftwaffe maar komen! Gek eigenlijk, het is zo rustig nu, er zijn geen Duitsers te zien. Zouden ze al opgegeven hebben? Dat zou mooi zijn. Ik moet even rekenen, we hebben wat crosswind die moet gecompenseerd worden, snelheid is okay, 't gaat lekker zo, 12.000 voet, steady as she goes, we moeten nog even doorklimmen, ik heb uitgerekend dat we om 1400 uur ons initial point bij Diepholz hebben bereikt, daarna even goed opletten en onze goederen afleveren en dan straight naar huis. Gek, toch die rust.
Het schiet op nu. Ik ga maar weer eens rekenen. We gaan iets te snel, BInks houdt er rekening mee. Ik mag 'm niet zo die Binks, beetje een loner, zegt niet veel, in de Mess zie je 'm ook nooit. Die tweede vlieger Ralph Holcombe lijkt me een geschikte jongen. Hoe oud zal hij zijn? Beetje mijn leeftijd, 26 schat ik. Heeft al veel meegemaakt denk ik. Anders zit je niet op zo'n bijzonder vliegtuig. Raar licht komt er toch van die schermen af, geel. Die knapen erachter kijken dwars door de wolken heen. Mooie uitvinding die radar, beetje spooky ook. Kop erbij houden nu! Ik ga weer rekenen.
We zijn er bijna. Nog steeds geen Duitse jagers en nauwelijks Flak. Zou het een Milk Run Worden? Ik hoop het. Hierna nog vier keer en dan Back Home! Ik denk dat ik maar instructeur word, of anders ga ik terug naar mij school, ik ben per slot wiskundeleraar. Er moet eens geld verdiend worden. Misschien een mooie auto kopen, als dit allemaal achter de rug is.
Wat was dat! Ik voelde een schok. Binks! Hé hallo Binks, ik voelde een schok! Nare man. Kijk niet op of om. We hebben Initial Point. Crew: we hebben initial point, hou je vast no way back nu. Jemig! Wat gebeurt er? Zie je nou wel Binks: we worden aangevallen! Hou 'm level, hou 'm level, we moeten van die bommen af. Dit gaat niet goed. Bam! Wat een klap. Hij rookt, die motor rookt, Binks zie je dat nou niet, die motor rookt! Wat een eikel. Zet 'm in de vaanstand, man! Gelukkig! Holcolmbe neemt actie. Op drie motoren, oké moet kunnen, zonder bommen helemaal. Aftellen nu, nog een paar minuten. Daar beneden ergens is het doel. Nog even. Nog even. Schieten! Wat een herrie, schiet dan toch. Dáár voor ons. Weg. Maar hij komt terug, en nog één. Nog één minuut. Crew, nog één minuut. Deuren open, doe die deuren nou open. Tjonge dat dit niet sneller kan. Open! Hé, hé. Markers eruit, en weg ermee. Klik, klik, klik, weg,weg, weg, weg wezen hier! Koers 270 voorlopig. Rook. Nog een motor weg. Dit gaat niet goed. Binks dit gaat niet goed! Hou ze bij, hou ze bij. Hoezo gaat niet. Shit we zijn te zwaar. Die klote radar en we zijn ook met drie man meer. Nou, mooi. De wolken in dan. We zijn een stragler, we zijn een stragler, we blijven achter, oh shit we blijven achter. Duik die wolken nou in man! Ja, te laat. We worden alweer aangevallen. En waar zijn die Mustangs nou, hebben ze dan gezien dat we achter blijven. Schieten, schieten! Waar zitten we nu eigenlijk? Ik moet rekenen. Rekenen, rekenen. Ja, kan niet anders. Hier! Binks we zitten bij Zwolle, draai bij! Niet over dat water! We halen het niet. Wat zeg je Binks? Bail Out? Eruit? Eruit! Eruit! Waar? Rook, weg, weg. Biiinks! Stil. Waar ben ik? Ik hang. Koud. O jee, bomen! Nee toch, nee. Gelukkig. Opruimen dat ding. Weg ermee. Ik wacht wel tot het donker is. Waar ben ik?
Het regent. En het is koud. Het is vrijdag 21 februari 2014. We zijn 70 jaar verder. Navigator Joel Punches heeft het er levend afgebracht. Via de Ermelose ondergrondse heeft hij uiteindelijk Luik bereikt, en zich bij de Amerikaanse troepen gevoegd. Elf van zijn maten hebben het ook gered. Binks ook. Hij viel dwars door een eendenkooi aan de Eendenparkweg. Gearresteerd. Abgeführt. Stalag Luft. De 26 jarige Ralph Holcombe was onfortuinlijk, hij bleef zitten tot iedereen de B-17 verlaten had. En toen hij sprong was het te laat. Hij kwam in het water terecht. Vlakbij de B-17. De klap op het water van de Flying Fortress was enorm, boeren op het land bij Horst zagen het gebeuren. Klabam. Bovenop de Spiekerzandbank. In 1969 trok het water weg en werd de B-17 teruggevonden. 300 meter uit de dijk. Aan het bos in Zeewolde nabij de RCN is niets meer te zien wat aan 21 februari 1944 herinnert. Nog niet. Maar dat gaat wel veranderen. Opdat wij nooit zullen vergeten.
* Uitspraak van opperhoofd. Crazy Horse was de bijnaam van de beroemde Indiaanse Oglala Sioux-krijger die in 1840 in Rapid Greek, Zuid-Dakota was geboren. Zijn echte naam was Tashunca-uitco. Hij was een intellectueel em beschikte over bijzondere gaven. Crazy Horse was een visionair die het lot van zijn volk voorspelde en ook gebeurtenissen als de beide wereldoorlogen voorzag. Hij was bijzonder begaan met het lot van zijn volk en vocht al op jonge leeftijd tegen de Amerikaanse ‘settlers’. Hij was een groot militair tacticus en stond aan het hoofd van een 1200 man sterke strijdmacht bestaande uit Oglala en Cheyenne indianen die in 1876 met de strijd aanbond met het leger van generaal George Crook en deze versloeg bij Little Bighorn. Maar de Amerikaanse militaire vastberadenheid die daarop volgde werd hem uiteindelijk te machtig. Daar kwam nog bij dat zijn dochter aan tuberculose was overleden, terwijl zijn vrouw die in Fort Robinson, Nebraska, verbleef aan dezelfde ziekte sterfende was. Om haar te kunnen bezoeken, gaf Crazy Horse zich gewonnen en hoewel hij de garantie van een vrijgeleide had, werd hij toch gearresteerd. In de schermutseling die daarop onstond, sneuvelde Crazy Horse; een welgemikte bajonetsteek maakte een eind aan zijn leven.
