Cees 50

En ineens ben je vijftig jaar. Zomaar. En als je terugblikt, dan lijkt het nog maar zo kort geleden dat je onbezorgd als kind door het leven ging. Mijn vroegste herinnering dateert van de kleuterschool. Ik herinner me nog veel hoe het er toen toeging, eind jaren vijftig. M'n vader had zo'n grote Chevrolet, m'n broer een beginnende vetkuif. Alles was nieuw, in mijn ogen althans. De huizen, de straat, de school, m'n eerste step. Alles zag er netjes uit. En het was ook altijd mooi weer. De vuilnisbakken waren nog klein, van die zinken emmers met een nummer erin gestanst; de consumptiemaatschappij was nog niet begonnen. M'n grootvader hield van voetbal, en sigaren. Hij was een driftige Amsterdammer, met een klein hart. In z'n vrije tijd suppoost bij DWS. Door Wilskracht Sterk. Op zondagmiddag moesten we allemaal even stil zijn, dan luisterde we met ingehouden adem naar de voetbaluitslagen. De Volewijckers, Holland Victoria Combinatie, Sittardia, GVAV, Emma, ADO, Blauw-Wit, Fortuna '54 (jaar ouder dan ik..). Allemaal namen die mij erg bekend in de oren klinken. Thuis bewaarde m'n vader kranten met berichten over belangrijk gebeurtenissen : de watersnoodramp, Hongarije, atoomproeven. Toen ik een jaar of 7 was wist ik er alles van. We zaten midden in de Koude Oorlog. Spannend. Geluidsbarrièreknallen, tanks op de openbare weg. De Russen! Ik dacht echt dat het ieder moment oorlog zou worden. Er werd ook nog zoveel over 'de oorlog ' gesproken. Kan ook niet anders want het was nog maar zo kort geleden. De Moffen die deugden niet. Dat wist ik al vroeg. Ze hadden fietsen gestolen en joden vermoord. En er werd honger geleden. M'n vader moest aardappelen halen, helemaal voorbij Deventer. Lopend. Hij was door Mustangs beschoten en ze hadden geprobeerd z'n aardappels te pikken. Hij was toen een jaar of 23. Op verjaardagen kwamen ooms vertellen wat ze in de oorlog allemaal hadden gedaan. Het was altijd spannend. Een oom had nog steeds een enorme voorraad conservenblikken in de kelder, voor als de oorlog komt. We hadden de NAVO en straaljagers. Er gingen raketten naar de ruimte en er was een Muur. 'Het IJzeren Gordijn' hield alles tegen. Bovendien sprak iedereen altijd over 'achter' het IJzeren Gordijn. Dat was een geruststellende gedachte. In m'n achterhoofd klinkt 'Ramona' van de Bleu Diamonds en - heel gek - Catharina Valente ('Itsy bitsy teenie weenie Honolulu strand Bikini'). Televisie: we hadden thuis een vroeg exemplaar, van Philips. Zolang ik mij kan heugen hebben we TV gehad. Dappere Dodo (Hai Dodo, hai Kees!) en Okki Trooi. En natuurlijk Pipo de Clown. Ik mocht op zaterdag altijd naar de Flinstones kijken en daarna naar bed. Een enkele keer keek ik stiekem naar een -avondlange?- uitzending van het Vara's Dansorkest... De REM kwam. Er kwam een antenne bij en wij keken dag-in-dag-uit naar Rintintin, Ed het Sprekende Paard en George Formby in It's in the air. Elvis Presley werd grijs gedraaid. Maar al gauw kwamen er de Beatles en de Rolling Stones en een hele batterij groepen en groepjes die een onuitwisbaar musicale herinnering in mijn geheugen hebben gegrift. Radio bestond uit Veronica 192. Ik has zo'n grote transistorradio met een enorme afstemschijf. Daar stond Rias Berlin op, de Amerikaanse propaganda zender die in het Duits uitzond, en ook Sender Freies Berlin, Radio Free Europe, AFN (American Forces Network - hier hoorde ik voor het eerst Wolfman Jack!). En ik had er de kortegolf op: radio Luxembourg. Dat was het 's avonds helemaal, samen met Radio Caroline. Diepe indruk maakte de LP Revolver van de Beatles en natuurlijk het hele spul van Woodstock. De film Woodstock heb ik nog in het Amersfoortse Grand Theater gezien. Moet 1973 zijn geweest, toe we in het zelfde theater de Golden Earring (toen al zonder s) hebben gezien. Another 45 miles en natuurlijk Radar Love. We hadden toen natuurlijk ook Marc Boland en T-Rex; ook mijn haar groeide lang. Uiteraard een legerjas en een pukkel. En een Tomos 4L. Opgevoerd. Vanzelfsprekend. Ik was een jaar zeventien en er was nog steeds geen oorlog. Vrijheid blijheid. Zuipen in de Petomaan in Amersfoort. Heel even leek het fout te gaan: oliecrisis. Ik zie een bewogen Joop den Uyl tijdens zijn finest hour. Het zal nooit meer zo worden als het was, zei hij. PvdA- flauwekultaal. Brommer weg: auto. Een nogal gezapige VW 1600 uit 1970. Gekocht voor 2400 gulden bij Pon's Automobielhandel in Amersfoort. Inmiddels bij Phonogram aan de slag. Dan gaat het ineens heel snel. Het tempo komt erin. Er moet worden gestudeerd, management, communicatie, journalistiek en nog meer communicatie. Er wordt carrière gemaakt: eerst verslaggever bij de Philips Koerier (dank je wel Eef Brouwers dat je mij de kans bood), het vak van pr-journalistiek geleerd van -later- radioman Joop de Wilde, later de corporate communicatie in. Via Philips bij het Amerikaanse AT&T terechtgekomen. Daarna bij Unisource, en joint venture van KPN. De halve wereld gezien. Voor het eerst 'achter' het IJzeren Gordijn gekomen: Warschau, Moskou, Kiev, Praag, Chernikow (vlakbij Chernobil...), Lvov/Lviv/Lemberg. De VS, Canada, Het Midden-Oosten, you name it. En onderwijl Kitty tegengekomen, in 1985 getrouwd, drie kinderen gekregen en inmiddels diep geworteld in Zeewolde. Midden in de Internet-boom een eigen bedrijf opgericht: Steijger.comm. We gaan naar ons zevende jaar. We zijn onderdeel van twee internationale netwerken. Onze grootste klanten komen uit China... En dan ineens ben je vijftig. Jemig wat gaat het snel.